Paroizolacja jest niezbędna do usuwania wilgoci z wnętrz i zapobiegania skraplania się pary wodnej na przegrodach. Nowe domy jednorodzinne generują dużą ilość pary wodnej podczas wysychania murów czy tynków, z mokrych technologii budowlanych. W użytkowanych domach powstaje ona podczas wykonywania codziennych czynności: gotowania, zmywania, prania… Jakie są rodzaje paroizolacji i gdzie ją stosować?

Para wodna przenoszona jest pod dach przez ciepłe powietrze z wnętrza. Żeby nie była ona tam gromadzona, układ materiałów izolacyjnych dachu powinien zapewnić paroizolację, która zrównoważy bilans przepływu wilgoci – ilość usuwanej pary wodnej wchodzącej w dach nie będzie większa od ilości wychodzącej.

Warstwy izolacji

Paroizolacja powinna być umieszczona między warstwą ocieplenia o obudową poddasza. Należy również starannie zaklejać zakłady poszczególnych pasm paroizolacji specjalną taśmą i stosować specjalne techniki łączenia paroizolacji z murami, gdyż nawet przez najmniejszą szczelinę para wodna może się przedostać do wnętrza termoizolacji.

Prawidłowe zamontowanie paroizolacji zapobiega również ucieczce ciepła przez przewiewanie, poprawiając energooszczędność budynku. fot. Dreamstime

Przykładowe warstwy izolacji, rys. MIWO

Kiedy paroizolacja nie jest wymagana?

Każdy dom z poddaszem powinien przewidywać ocieplenie dachu z zastosowaniem paroizolacji. Możemy z niej zrezygnować tylko w przypadku, gdy zamontowana jest skuteczna wentylacja mechaniczna nawiewno-wywiewna, a dach zabezpieczony jest od zewnątrz membraną dachową.

Polska norma polska norma PN-EN ISO 6946, która decyduje o konieczności użycia paroizolacji wskazuje, że w pomieszczeniach wilgotnych jak kuchnie, łazienki czy pralnie należy stosować przegrodę o oporze dyfuzyjnym co najmniej 12 m2*h*hPa/g, którą zapewnia właśnie paroizolacja. Zgodnie z podaną normą nie ma obowiązku montowania paroizolacji w pomieszczeniach suchych (np. w sypialniach, itp.), ale z użytkowego punktu widzenia jest to wskazane.

Rodzaje paroizolacji

Istnieje kilka rodzajów folii paroizolacyjnych. Są to tzw. bariery parowe, opóźniacze pary oraz regulatory pary, tworzące grupy tradycyjnych i aktywnych paroizolacji.

Paroizolacja tradycyjna:

• Bariery parowe – to folie paroizolacyjne z metalem lub bitumem, najczęściej stosowane w dachach niewentylowanych.

• Opóźniacze pary – to najpopularniejszy obecnie materiał. Jest to paraoizolacja na bazie folii polietylenowych o grubościach od 0,15 do 0,2 mm, które prawie całkowicie zatrzymują napór pary wodnej. Przy niewystarczającej wentylacji grawitacyjnej może to powodować tzw. efekt torby foliowej, czyli skraplania się pary wodnej po wewnętrznej stronie paroizolacji.

Paroizolacja aktywna:

• Regulator pary – składa się z 3 warstw polipropylenu. Posiada zdolność magazynowania nadmiaru wilgoci i oddawania jej w czasie. Zapobiega efektowi torby foliowej. Zastosowanie aktywnych paroizolacji warto przemyśleć więc w pomieszczeniach mieszkalnych. Folie paroizolacyjne aktywne należy stosować tylko w dachach z zamontowaną wysokoparoprzepuszczalną membraną dachową.